deltangi

--------------------------------------------------------------------------------

روزهایم گذشت اما روزگار از من نگذشت! ؟ ؟

اما من از روزها و روزگار گذشتم.بگذرید از من

بهترين دوستم نيستي لا اقل بهترين دشمنم باش اگر
غمخوارم نيستي لا اقل بزرگترين غم باش هر چي
هستي بهترين باش چون بهترين ها هميشه در ياد خواهند
ماند

نفرین به اون کسایی که روی دلها پا میزارن تا که میبینن عاشقی میرن و تنهات میزارن نفرین به آدمهایی که تو سینه دل ندارن عاشق،عاشق کشی اند رحم و مروت ندارن

ﻣﻦ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﭘﻨﺪ ﻫﺎﯼ ﻋﻘﻞ ﺩﻭﺭﺍﻧﺪﯾﺶ ﺭﺍ
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺵ
ﺍﺯ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﯾﺪﻧﻢ ﺁﺯﺍﺩ ﺑﺎﺵ 
چون تو تنها تر ازمن میروی 
آرزو دارم تو هم عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخوردهای سرد را
ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮﺷﻮﺩ
ﺩﺭ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻏﺼﻪ ات ﮐﻤﺘﺮﺷﻮﺩ
ﻣﻦ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﺪﻋﻪ ﻭ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﻧﯿﮏ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺵ ﺭﻓﺘﯽ ﺯ ﺩﺳﺖ
ﻗﻠﺐ ﻧﺎﻣﺮﺩﺕ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻫﺎ ﺭو ﺑﺴﺖ
ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺟﺎ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺗﻮ ﻏﺼﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﺍﻓﺴﻮﻥ ﺗﻮ
ﻋﺎﺷﻖ ﺑﯽ ﭘﺎ ﻭ ﺳﺮ ،ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺗﻮ
ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﯾﮏ ﻗﻠﺐ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺲ
ﺗﻮ ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﯾﮏ ﻫﻮﺱ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺭﺯﻭﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﻨﯽ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﯽ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﮑﺲ ﻣﻦ
ﺷﻌﺮ ﻫﺎﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺍﺯ ﺑﺮ ﮐﻨﯽ

هی فلانی
زندگی شاید همین باشد
یک فریب ساده و کوچک
آن هم از دست عزیزی که زندگی را
جز برای او وجز با او نمی خواهی

وفای شمع را نازم كه بعد از سوختن

به صد خاكستری در دامن پروانه میریزد

نه چون انسان كه بعد از رفتن همدم

گل عشقش درون دامن بیگانه میریزد

زهی نوش لب لعلت حیات جاودان من

به دندان می گزی لب را چه می خواهی ز جان من

دردآورست که من آزاد نباشم تا تو به گناه نیوفتی
قوس های بدنم بیشتر از افکارم به چشمهایت می آیند
تاسف بار است که باید لباسهایم را به میزان ایمان تو تنظیم کنم

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم / اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم / یا تَنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته ام را / بگذار بمیرم که بمیرم که
بمیرم